Thailand & Cambodja

Sa-wat-dee kaaaa! (Thais voor hallo)

Afgelopen weken heerste de 'geen bericht, goed bericht' regel. We hebben in vier (of zijn het er alweer vijf?) weken al een heel groot deel van Thailand, Cambodja en Vietnam kunnen bekijken, bijna elke dag hebben we wel iets ondernomen en daar blijft het bloggen dan bij achter. Maar het goede nieuws is dat we weer vol verhalen zitten die we natuurlijk met liefde delen.

In het laatste bericht waren we net aangekomen in Thailand. De reis begon wat chaotisch in Phuket tussen de feestende menigte en de superdrukke barstreet. We zijn vijf dagen in Phuket gebleven en hebben de eerste dag besteed aan het verkennen van de omgeving. Daarbij hoorde natuurlijk ook het bezoeken van een shoppingmall en eten op een foodcourt. Helaas was Lies slachtoffer geworden van de airco in het vliegtuig waardoor ze verkouden was en haar hoofd helemaal vol zat. De dagen erna in Phuket hebben we daarom afgewisseld met slapen, het nachtleven verkennen en weer slapen. We hadden een superluxe hostel voor een goede prijs waardoor we eigenlijk langer bleven hangen dan gepland. Omdat zo'n binnenkant van een hostel op den duur een beetje saai begint te worden hadden we vanuit Phuket een avontuurlijk dagje weg gepland. Nog moe van de nacht ervoor werden we 's ochtends vroeg opgehaald waarna we met een busje een heel eind het land in reden. Aangekomen op de locatie begonnen we met een stuk quad rijden, toen we half onder de blubber terugkwamen, was het tijd om een waterval te bezoeken. We namen een duik in de voet van de waterval en waren meteen een stuk wakkerder. Na de waterval was het tijd om te gaan raften. Met een busje reden we naar een rivier waar we groepjes van vier moesten maken, wij zaten met twee Canadese meiden (die best hard konden gillen). Met de groepjes en twee stuurmannen werden we de boot ingeladen. Na nog geen 10 meter in de boot te hebben gezeten waren we al zeiknat door de stuurmannen en lolbroeken van de andere boten. Eenmaal terug van het raften reden we een stukje op een olifant wat we toch eigenlijk wel heel zielig vonden en tot slot tokkelden we nog een stukje over het water. Best wel heel leuk!

Na Phuket was het tijd voor de volgende locatie, we verhuisden per boot naar Koh Phangan, een eiland dat in eerste plaats bekend staat om de full moon feesten maar daarnaast ook prachtige natuur heeft. Lies en ik besloten het eerste over te slaan en naar het noorden bij de mooie natuur en rustige omgeving te verblijven. We zaten in een bungalowtje die praktisch op het strand stond, helaas hebben we van het strand daar niet veel kunnen genieten omdat het elke dag bakken water regende. We hebben in de dagen dat we er waren daarom een scootertje gehuurd en het eiland verkend. We hebben tochten door bossen, over heuvels, naar tempels en watervallen gemaakt. Na drie dagen waren we weer helemaal uitgerust en klaar voor een nieuw avontuur.

De volgende stop was Hua Hin, per boot en bus vervolgden we onze tocht naar dit stadje die populair is bij gepensioneerde golfers maar ook de Thai zelf vanwege het strand. Ook hier liet het weer ons in de steek en hebben we niet veel van het strand gezien. Tijdens de regenachtige dagen brachten we daarom onze tijd vooral door in de shoppingmall, boekenwinkel en al lezend in bed. Na twee dagen waren we het dan ook al wel weer zat met het weer en het nietsen dat we de bus pakten naar een nieuwe plek.

In eerste instantie waren we niet van plan om naar Kanchanaburi te gaan, maar omdat we tijd over hadden besloten we er toch een kijkje te nemen. Kanchanaburi is een tragische plek uit de Tweede Wereldoorlog, velen mensen zijn hier onder druk als slaven van Japan omgekomen tijdens het bouwen aan een spoorweg verbinding tussen Thailand en Burma (nu Myanmar). Kanchanaburi is ook wel bekend van de Bridge over the River Kwai, de brug die door middel van een spoorweg de twee delen van het land met elkaar verbond. In Kanchanaburi zijn we helemaal in de geschiedenis gestort en hebben we er zoveel mogelijk over gehoord, gelezen en bekeken. Zo hebben we de herdenkingsgraven bezocht van alle soldaten die als slaven om zijn gekomen (ook 18.000 Nederlanders!), daarnaast hebben we musea bezocht, de brug over gelopen en een tocht gemaakt over een deel van het spoor met een trein. Dat laatste hadden we gecombineerd met een dagtocht waarbij we in een groep met een busje een tour maakten. De eerste stop was het Erawan national park waar een waterval van 7 levels te zien was, dat houdt in dat de waterval op verschillende hoogtes horizontaal liep zodat je er mooie foto's kon maken maar vooral ook lekker kon zwemmen. We kregen twee uur de tijd en in ons enthousiasme liepen we naar het bovenste level over blubberweggetjes en rotsen, daar konden we even uitrusten om vervolgens weer af te dalen en nog even lekker te zwemmen in de waterval. Lies vond dat alleen wat minder lekker omdat ze aangevallen werd door vissen die aan haar begonnen te sabbelen, iets wat blijkbaar alle vissen doen in watervallen. Eenmaal terug bij het busje vertrokken we naar het death railway museum. Een herdenkingsmuseum vlakbij een overgebleven deel van de spoorlijn uit de oorlog. Hier bekeken we weer nieuwe indrukwekkende dingen uit de oorlog en bezochten we het stukje overgebleven spoorlijn, waarbij bij de bouw van dat stukje de meesten doden zijn gevallen vanwege de slechte omstandigheden en het zware werk. Om de tour helemaal compleet te maken, eindigde we met een treinrit over het enige deel van de enorm aangelegde spoorlijn wat nog in goede conditie is en gebruikt wordt.
We zijn 5 dagen in Kanchanaburi gebleven om alles te zien en doen, het was super indrukwekkend maar daarna waren we wel weer toe aan iets luchtigers en vertrokken we naar Ayutthaya.

Ayutthaya is de oude hoofdstad van Thailand, vroeger waren hier koningen aan de macht die één voor één hun eigen tempelcomplex lieten bouwen. Vandaag de dag bestaat Ayutthaya daardoor uit een verzameling van ruïnes. Ooit waren de tempels kleurrijk en een teken van macht maar nu is het een toeristische attractie bestaande uit bakstenen ruïnes. We hebben er een dag (en een fiets) voor uitgetrokken om als een stel Japanners met onze camera's de tempels te bekijken, very pretty! De dag erna stond in het teken van Halloween. De eigenares van ons vaste restaurantje had ons verteld dat er een Halloween party zou zijn die week, en op de dag van het feest gingen we dan ook met haar en haar dochter in een Pick-up truck op jacht naar een outfit. Na eerst traditionele trouwjurken te hebben bekeken bracht ze ons naar een winkel die verdacht veel op de Nederlandse action leek. Alle items in de winkel kostten 50 cent en uiteindelijk hadden we voor 3 euro de perfecte outfit als soldaat, om maar even in de sferen van de oorlog te blijven. Die avond marcheerden we na het eten als soldaten naar het feest, waar we andere backpackers zouden ontmoeten die we hadden leren kennen. We hebben er een mooi en onvergetelijk feestje van gemaakt. De dag na het feest hadden we nog met z'n allen ontbeten waarna het tijd was om te vertrekken naar, voor toen, onze laatste locatie in Thailand: Bangkok.

Bangkok, dé grote stad met wolkenkrabbers, permanente file en een 7/11 op elke hoek van de straat. We besloten in de backpackersbuurt van Bangkok te verblijven en vanuit daar de stad te verkennen. We kwamen alleen wat later aan dan gepland omdat we drie kwartier hadden staan wachten op een bus die niet kwam, waarna we een taxi namen waarvan de chauffeur Engels sprak als een stoeptegel en ons naar de andere kant van de stad bracht, vanaf daar pakten we nog een taxi die ons ondanks de file netjes naar de goede straat bracht (sightseeing: check). Een beetje overhaast en denkend vanuit vermoeidheid hebben we toen een hostel gekozen waar we ons eigenlijk helemaal niet thuis voelden. 'S avonds hebben we de straatjes verkend en ergens heerlijk gegeten op een soort verhoogd terras. Maar eenmaal thuis bedachten we toch de wekker de volgende dag op tijd te zetten om op zoek te gaan naar een beter hostel. Zo gezegd zo gedaan bekeken wij 's ochtends wat plekjes en kozen we een iets duurder maar leuk hostel in dezelfde straat. Die dag besteedden we verder aan shoppen en het indelen van de rest van de dagen in Bangkok, iets waar wij inmiddels pro's in zijn. De dag erop was mijn verjaardag dus dat hebben we grootst gevierd. Namelijk door om half 6 's ochtends op te staan voor een fietstour. We hadden al van veel andere backpackers die in Bangkok waren geweest, gehoord dat we de fietstocht met Co van Kessel moesten doen (een Nederlands fietstour bedrijf). Om 7uur 's ochtends ging de tour van start en fietsten we door de smalste straatjes en karakteristiekste wijkjes van Bangkok. De tour begon in Chinatown waarna we de boot over het water naar de andere kant namen, daar fietsen we door weer een heel andere wijk met tempels en een school voor monniken, we stopten op een punt voor gezamenlijke lunch en fietsten over een heel smal pad tussen de plantages weer door naar een nieuwe wijk. Vanaf daar pakten we de boot terug en vaarden we met zicht op de skyline van Bangkok naar de overkant. Na een tocht van 5uur kwamen we terug bij Co van Kessel. Daar pakten we een tuctuc terug naar huis, Lies wilde nog wat bijslapen en ik kroop achter de computer van het hotel om alle felicitaties te lezen (bedankt allemaal!) en onderzoek te doen naar Cambodja, wat onze volgende bestemming zou zijn. Toen Lies weer wakker was hebben we een drankje gedaan en taart gegeten en om het af te maken zijn we daarna nog heerlijk uitgebreid uit eten geweest. Na het eten hebben we in een gezellige loungetent nog een verjaardagsdrankje gedaan en hebben we de dag goed afgesloten in de stad!
De volgende dag hebben we wat rustiger aan gedaan om de dag erna (alweer de laatste dag in Bangkok) de umbrella en floating market te kunnen bezoeken samen met twee Nederlanders en een Duitsers die we in Bangkok hadden ontmoet. Over het algemeen was Bangkok wat minder avontuurlijk maar toen we de volgende dag het vliegtuig naar Siem Reap, Cambodja pakten, hadden we toch weer 5 mooie dagen Bangkok achter de rug.

De vliegreis naar Cambodja verliep heel soepel en we kwamen 's avonds nog net op tijd voor het water festival aan. Omdat zoveel hostels en guest houses vanwege het festival vol zaten, werden we door de taxi chauffeur net iets buiten het centrum afgezet voor een paleis van een hotel die nog goed betaalbaar was ook (in Cambodja betalen ze trouwens allemaal met US dollars, heel apart!). We maakten een praatje met de baas die ons vervolgens mee nam naar de stad waar een geweldige sfeer was vanwege het festival, hier hebben we dan ook even goed ons verblijf in Cambodja ingeluid met een aantal backpackers en vrienden van de baas. Die avond heeft Lies ons rijdend in de tuctuc weer thuis gebracht (okee niet helemaal zonder hulp, maar het zag er wel heel grappig uit).
De volgende dag huurden we een fiets en verkenden we de stad. Het water festival duurt meerdere dagen waardoor het die dag ook nog overal helemaal feestelijk was. Eenmaal terug van onze tour belde de baas ons of we met hem en de groep backpackers en vrienden wilden eten, dat wilden we wel en voordat we het wisten werden we door een medewerker van hem als prinsesjes in de tuctuc naar de rest gereden. Daar aten we rundvlees (en rundertong!) in een traditioneel Cambodjaans restaurant, een hele nieuwe maar leuke ervaring. Na het eten zwerfden Lies en ik nog over de nightmarket en sloten we de dag af met een drankje met dezelfde groep.
De volgende dag was het tijd voor de tempeltour. Alech, een medewerker van het hotel, was voor die dag onze chauffeur en tourguide. Met de tuctuc reden we naar Angkor Wat, the Smiling faces, de tempel die bekend is van de film Thomb raider en nog een aantal andere oude maar prachtige tempels. Ik denk dat we nog nooit zoveel foto's hebben gemaakt als op die dag, overal waar je keek was wel iets te zien. Die dag leerden we Alech, de chauffeur en medewerker van het hotel, weer wat beter kennen. Hij vertelde ons dat hij bij zijn ouders weg was gegaan omdat die geld moest verdienen in de stad om zo Engels te kunnen studeren en tourguide te worden. Hij had zijn ouders echt al een heeeele lange tijd niet gezien, en toen wij hoorden dat zijn ouders vlakbij de plek woonden waar wij die nacht heen zouden reizen, wilden we niets liever dan ook een ticket voor hem kopen zodat hij eindelijk weer zijn ouders zou kunnen zien. Toen ook nog eens bleek dat hij de dag ervoor jarig was geweest en hij zijn verjaardag nog nooit had gevierd, hebben we hem een ticket mee naar Phnom Penh voor zijn verjaardag gegeven.

Die nacht reisden we dus samen met Alech en een bus vol anderen naar Phnom Penh. 'S ochtends kwamen we aan, zeiden we hem gedag en haalden wij nog wat slaap in om vervolgens die dag het oorlogsmuseum te bezoeken die gevestigd is in een van de oude gevangenissen waar de gevangenen uit de Cambodjaanse oorlog onder het regime van Pol Pot werden vastgehouden, gemarteld en uiteindelijk afgevoerd. Het was heel indrukwekkend maar vooral triest om te zien hoe het er daar aan toe ging nog geen 40 jaar geleden. Het bloed zat nog aan de muren, de marteltuigen waren nog te zien en de angstige gezichten van de Cambodjanen voor executie waren allemaal vastgelegd op foto's. De volgende dag bezochten we de killing fields, de plek waar de mensen ook daadwerkelijk geëxecuteerd en begraven werden. Hier deden we een Nederlandse audiotour en hebben we een aantal uur stilletjes rondgelopen op de afschuwelijk plek. 1/3 van de Cambodjaanse bevolking is vermoord onder het regime van Pol Pot in deze tijd, en een groot deel daarvan ligt nog steeds onder de grond bij de killing fields. Omdat het regenseizoen net was geweest waren er hier en daar dan ook botten, tanden en kledingstukken te zien van kinderen en volwassenen die boven de grond uitkwamen van onder de graven. Heel naar, maar wel de harde werkelijkheid. Na dit heftige bezoek was het tijd voor iets luchtigers, the Royal palace. Helaas voelden we ons die dag niet lekker door waarschijnlijk een voedselvergiftiging, en nou hielp de heftige tour van die ochtend er ook niet echt aan mee. Waardoor we eigenlijk met tegenzin en moeite het Royal Palace, een tempelcomplex met heel veel gouden tempels en andere koninklijke gebouwen, bekeken. Eenmaal thuis voelden we ons steeds beroerder maar moesten we tot 1u 's nachts wachten op een bus die ons naar Sihanoukville zou brengen.

De reis met de nachtbus naar Sihanoukville was dan ook geen feestje en toen we er aan kwamen en een hostel hadden gevonden gingen we ook eerst slapen. Nadat we wat slapen hadden ingehaald was het tijd om het strand van Sihanoukville te verkennen. Maar natuurlijk begon het te regenen (zoals altijd wanneer we bij de zee of ander recreatief water in de buurt zijn). Toen de zon weer achter de wolken vandaan kwam, hebben we nog even lekker een boekje zitten lezen en een drankje gedaan bij ondergaande zon. Die avond aten we op het strand, wat in Sihanoukville een groot feestje is. Lekker met je voeten in het zand, hangend in een loungestoel met kussens en kijkend naar het vuurwerk en de Chinese wensballonen die de lucht in gaan. Zo'n zelfde dagje hebben we de volgende dag weer over gedaan, maar dit keer met meer zon, zee en strand.

Na Sihanoukville zijn we vertrokken naar Vietnam, daar zitten we nu al bijna een week. We hebben hier nog een week te gaan en dan reizen we voor een week door Laos om vervolgens onze laatste twee weken in Noord-Thailand door te brengen. En daarna komen we iedereen thuis weer lastigvallen met onze bruine huid, mooie verhalen en jaloers makende foto's ;)
(Vietnam komt trouwens in de volgende blogpost omdat het anders zo'n lap tekst wordt, voor zover het dat nog niet is!) Daaaaaag!